Անկյուն մի կանգնեցրեք լրագրողին

«Օրվա միակ դրական լուրը». «Իրատես de facto»-ի էլեկտրոնային կայքի «Ոսկե ծիրան» փառատոնի մեկնարկին նվիրված հրապարակմանն այսպես էին արձագանքել ընթերցողները: Օրվա դրական լուրը համաշխարհային կինոյի կարևոր իրադարձություններից է նաև:
Մայրաքաղաք Երևանի համար ոսկեծիրանյան «տրամադրություններն» սկսվել էին մինչ փառատոնի մեկնարկը: Շուրջ մեկ ամիս և ավելի «Ոսկե ծիրանի» կազմակերպիչները պարբերաբար լրագրողներին տեղեկացնում էին սպասվող իրադարձությունների, անակնկալների մասին, իսկ «Մոսկվա» կինոթատրոնում ցուցադրվում էին ֆիլմեր` դարձյալ լրագրողների համար:
Մեր երկրի, մեր կինոյի համար կարևոր այս իրադարձությունը, որ տարեցտարի դառնում է է՛լ ավելի նշանակալից, անշուշտ, թերություններից էլ զերծ չի մնում:
Փառատոնի կազմակերպիչներն առանձնակի նշանակություն են տալիս «Հայկական համայնապատկեր» ծրագրին, առհասարակ, հայ կինոյի պրոպագանդմանն ու զարգացմանը, սակայն դժգոհություններ են նկատվում մրցույթից դուրս մնացող հայկական ֆիլմերի հեղինակների շրջանում: Շշուկները համոզիչ են թվում, երբ, օրինակ, միջազգային հեղինակավոր փառատոներում ուշադրության արժանացած «Հայկական հացը» ֆիլմը մի կերպ է հայտնվում մրցութային ֆիլմերի ցուցակում, բայց նույն ծրագրի շրջանակներում հանդիպում ես «Հայկական ռապսոդիաներ» կասկածելի ծագմամբ ֆիլմին: Կինոգետ չլինելով, ինձ թույլ եմ տալիս ասել, որ «Ռապսոդիան» հեշտությամբ կարող էր գլխավորել, օրինակ, տարվա անհեթեթություն համարվող ֆիլմերի տասնյակը: Թե ինչպես է նա գոհացրել խստապահանջ ժյուրիին, դժվար է ասել:
Կազմակերպական գրեթե անթերի աշխատանքին, որպես լրագրող, ականատես եմ եղել ինքս: Բնական եմ համարում այն, որ լրագրողն ավելի շուտ մասնակից է, քան հանդիսատես, ավելի շատ աշխատում է (լուսաբանում), քան վայելում ոսկեծիրանյան «բարիքները»: Որպես կանոն, հավատարմագրված լրագրողների առջև դռներ չեն փակվում, բայց երբ լրագրողն ուզում է պաշտոնական հանդիսություններին (տվյալ դեպքում` փառատոնի բացմանը) ականատես լինել և լուսաբանել, հայտնվում է ազատ նստատեղ գտնելու խնդրի առջև: Սա արդեն «երևանյան ռասպոդիաներ» շարքից է, ուր տհաճ միջադեպերը չեն ուշանում: Երբ հրավիրատոմսիդ վրա նշված է, որ մուտքն ազատ է, նշանակում է` քեզ ուղեկցելու են վերևի օթյակ և դեռ աչքներն էլ վրադ են պահելու, որ նստելատեղ ունեցող հրավիրյալների տեղը չզբաղեցնես: Իսկ երբ ինձ ուղեկցող տղան ասաց, որ պետք է անկյունում կանգնեմ, անակնկալի եկած հակադարձեցի` «Լրագրողին անկյուն եք կանգնեցնում, հա՞»: Վերջինիս զարմանքն էլ չուշացավ: Հարցրեց` ո՛ր լրատվամիջոցից եմ: Անգամ «թույլ տվեց» ինձ անկյունից դուրս գալ ազատ տարածք և դեռ բյուրեղյա մաքրությամբ «Նոյ» հյուրասիրեց:
Ես հասկանում եմ, որ նման հեղինակավոր փառատոնին կարելի է և հոտնկայս հետևել, ձայնագրիչը, պայուսակը, թուղթ ու գրիչը հատակին տեղադրել, մի կերպ տեղավորվել աստիճաններին: Բայց այնքան էլ տրամաբանական չեմ համարում լուսաբանելու հրավիրված լրագրողին «անկյուն կանգնեցնելը» (տվյալ դեպքում` ինձ), երբ գործընկերներիցդ շատերն առաջին շարքերն են զբաղեցնում: Գուցե փառատոնը լրագրողական հատուկ սանդղակնե՞ր է սահմանել, որին դեռևս տեղյակ չեմ: Անկեղծ լինելու համար ասեմ, որ առաջին անգամ եմ հավատարմագրված լրագրողի կարգավիճակով մասնակցում փառատոնին, բայց քանի որ անդրադարձել եմ մինչփառատոնյան բոլոր իրադարձություններին և նույն անաչառությամբ անդրադառնալու եմ հետայսու, օթյակային միջադեպն անտեսել չէի կարող: Այսքանը:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ